Wat zijn runen?
(Wikipedia)
Het woord rune betekent verborgen of geheimzinnig.
Wat zijn runen en wat kun je er mee ?
Het Runenschrift(kortweg Runen) is het oudste bekende schrift gebruikt door de Germaanse volkeren van Noord Europa, Groot Brittannië, Scandinavië en IJsland vanaf de tweede of de derde eeuw.
Het bestaat uit letters samengesteld uit meestal rechte en hoekige lijnen die gemakkelijk in bijvoorbeeld steen of hout kunnen worden gekrast.
Er zijn veel verschillende versies van runen sets die je tegenkomt als je meer over de runen leest. Dit is grotendeels te danken aan de geschiedenis, reizen en aanpassing van de Runen door verschillende samenlevingen en culturen terwijl ze door Europa reisden.
De geschiedenis leert ons dat de runen zijn verhuisd door middel van handelaren, reizigers en krijgers. Een persoon kan de runen van de ene samenleving tegenkomen en leren en die kennis vervolgens tijdens zijn reizen naar een nieuwe samenleving brengen.
Omdat elke samenleving verschillende fonetische geluiden in hun vocabulaire kan hebben, zouden de runen nieuwe geluiden, vormen en betekenissen aannemen. Voor het grootste deel zul je zien dat de betekenissen en geluiden niet zoveel veranderden. Overeenkomsten zijn te vinden tussen veel sets.Van oudsher is het gebruik van runen verbonden met mystiek.
De runen leren je de samenhang van het leven in te zien en van jezelf ,ze leren je contact te maken met je onderbewuste, zodat dit meer in je bewustzijn mag komen en je kunt transformeren naar een nieuwe beweging. Het een kan niet zonder het andere.
Het runenschrift is mogelijk afgeleid van het Latijnse alfabet. Het omvatte oorspronkelijk 24 lettertekens waar een magische betekenis aan werd verbonden. Er bestaan ver-schillende soorten runenschriften. iedere periode en iedere streek kent zijn eigen runenreeksen.
In Nederland zijn diverse runeninscripties gevonden ,met name in Friesland. Deze inscripties zijn vaak erg kort, met alleen een naam of een woord.
Runen worden al vanaf de tweede eeuw gebruikt om mensen en dieren te genezen ,het weer te beïnvloeden en bescherming te krijgen.
Ze werden ook gegraveerd in zwaarden om de krijgsheer meer macht te geven en op amu-letten gedragen om liefde, voorspoed en geluk aan te trekken. Runen werden vroeger letterlijk geworpen naar degenen om raad te vragen .
Ze zijn de brug tussen het bewustzijn en het onderbewustzijn van de vraagsteller.
Een ander gebruik is het zingen van de namen of klanken van de runen, dit noem je
GALDR. Door het zingen van de klanken van de runen kan men magische krachten oproepen.
Volgens Wikipedia: Galdr was in de voorchristelijke oernoordse cultuur van Kelten en Germanen tot in de Middeleeuwen de term voor tovergezangen. Zij gingen meestal gepaard met bepaalde rituelen.
Galdr werd zowel door vrouwen als mannen toegepast en ze zongen het in falsetto.(het betreft een manier van zingen waarbij hoge noten worden bereikt, kopstem). De volvas waren priesteressen die Galdrs konden uitbrengen.
VÖLVA DE VIKINGHEKS OF SEERESS
Een Völva of zoals het wordt uitgesproken in het oud-Noors een Vǫlva (in het Deens een "Vølve"), is wat we in het Engels een Seeress zouden noemen. Je zou het kunnen ver-gelijken met iemand die sjamanisme of hekserij beoefende. Dus een Völva is een Scandinavische versie van een sjamaan of heks, die magie beoefende. De Völva in het Vikingtijdperk waren de voorgangers van de middeleeuwse heksen, dus je zou kunnen zeggen dat het heksen waren voordat het cool werd. Een Völva is niet iets dat alleen teruggaat tot de Vikingtijd, een Völva is in feite erg oud en hun wortels gaan meer dan 2.000 - 3.000 jaar terug.
WAT IS EEN VÖLVA?
Een Völva was een vrouw in het Vikingtijdperk die magie beoefende, bekend als Seidr (in het oud-Noorse seiðr), het woord Seidr betekent letterlijk "binden". Een Völva had vaak een heel speciale rol binnen de samenleving en had vaak nauwe banden met de leiders van haar clan. Je zou een Völva/Vǫlva een spirituele leider of genezer in de Noordse samenlevingkunnen noemen. Een man kon seidr ook beoefenen, en hij zou bekend staan als een Ziener, maar dat was zeer zeldzaam.
Filmpje van Völva the Viking Witch or Seeress - Nordic Culture
https://skjalden.com/volva-the-viking-witch-or-seeress
Völva of volva, wolwa (ook vala of veleta en soms gelijkgesteld met Spákona) is een term uit de oernoordse cultuur van Kelten en Germanen en duidde in de IJzertijd tot in de Middeleeuwen een sjamanistische zieneres in de heidense samenleving aan. Er wordt vaak naar haar verwezen in de Noordse my-thologie. Bij de Kelten of Galliërs werd de zieneres meestal veleta genoemd.
Als zieneres was de völva (veleta) een sjamanka die in trance liederen zong, bezweringen uitsprak en het lot voorspelde van de aanwezigen. Ze zou zowel het ver-leden als de toekomst kunnen verklaren.
De völva werd als fjölkunnig (volkundig, 'kundig in veel') beschouwd,[1] wat wil zeggen, dat zij naast het bezit van nog andere kennis en kunde, zowel de kunsten van seiðr en spá als die van galdr machtig was.
Zulke zieneressen/priesteressen worden voor het eerst beschreven in Romeinse verslagen over de Cimbri. Daarin wordt vermeld dat ze zich bezighielden met het offeren van krijgsgevangenen.
Julius Caesar vermeldt in zijn De Bello Gallico dat Germaanse zieneressen het moment voor de strijd kozen en ook Tacitus verwijst naar dergelijke invloedrijke vrouwen en met name naar Veleda. Voorts worden Gotische priesteressen vermeld door Jordanes en de Lombardische historicus Paulus Diaconus. Archeologische opgravingen bevestigen dat het om vooraanstaande vrouwen met hoog aanzien ging.